HOMENAXE A VALENTÍN PAZ-ANDRADE, RODRIGO ERNESTO

Agora eres canzón de alma pechada

Que xa non di nin transmite nada.

Agora eres canzón que xa non cantan

Que toda a música e letra espanta.

Agora eres canzón de lonxe ouvida

Que pareces que sempre estás durmida.

Agora eres canzón de orballo e folla

Que na natureza se esconde e perde.

Agora eres canzón de ecos na teima,

Que todo o queima.

Agora eres canzón que se esgazara

E en mil pedazoa quedara.

Agora eres canzón, arrolo calmo,

Unha canzón pertencente ao pasado.

Agora eres canzón de ronda eterna

Que sexa nas festas, nos bares e nas tabernas.